ՄԱՅՐԻ ԾԱՌԸ ՎԵՐԱԴԱՌՆՈՒՄ Է ՀԱՅՐԵՆԻՔ:

30.06.2020 Մայրի ծառը Հայկական լեռնաշխարհի առաջին բնակիչն է, հնագույն ավանդության համաձայն, «Ամենասկզբում հավերժական ծովն էր, որը բարձրանում էր գմբեթի նման և որից առաջացավ առաջին ցամաքը սարի տեսքով: Սարից սկսեց հոսել համաշխարհային գետը՝ Մեծ Եփրատը, իսկ սարի վրա աճեց առաջին ծառը՝ հզոր Մայրին»: Մայրին դրախտի առաջին ծառն էր և Հայոց «Կենաց ծառը»: Մայրի ծառը հնագույն ժամանակներից համարվել է սրբազան ծառ, այն կապված է աստվածամայր Անահիտի պաշտամունքի հետ:

Հին Հայաստանում Մայրիների անտառը սրբազան էր, այնտեղ ապրում էին աստվածները, իսկ նույնիսկ մեկ Մայրի ծառ կտրելը համարվում էր սպանություն... Ծառի փայտանյութը օգտագործվում էր բացառապես ծիսական նպատակներով և տաճարային շինարարության մեջ:

Մայրին աճում է շատ դանդաղ, դիմանում է մինչև -30 աստիճան ցրտերին: Խիստ լուսասեր է (Արևասեր), դիմանում է երաշտին և տառապում է խոնավության առատությունից: Լավագույն պայմաններում ծառի բարձրությունը կարող է հասնել 40-50 մ, բնի տրամագիծը 2,5-3 մ: Ծառը գոյատևում է 2000-3000 տարի:

Մայրի ծառը անհայտացավ Հայկական լեռնաշխարհից Հայոց հին ու սրբազան հավատքի հետ (301 թվից):

Նոր տնկված այս Մայրիները առաջիններից են, որ վերադառնում են հայրենիք...

«Քարահունջ մշակութային հայագիտական կենտրոն» ՀԿ-ի հիմնադիրներից մեկը՝ Հովհաննես Ազիզբեկյանը, իր Լիբանանյան ճանապարհորդությունից բերել է մոտ 20 մայրի ծառ, որոնք հետագայում կտնկվեն տարբեր նշանավոր վայրերում։

Երեք Մայրիներ հանգրվանեցին Գառնու տաճարի տարածքում։

Նկարում Հզոր Մայրիների ծառերն են Լիբանանում, տնկիներից մեկը և քուրմ Արգիշտին ծառերի ցուցանակը տեղադրելու ժամանակ:

Կարդալ Մայրի ծառի մասին Հովհաննես Ազիզբեկյանի հոդվածը՝

https://www.carahunge.org/post/%D5%B4-%D5%A1-%D5%B5-%D6%80-%D5%AB-%D5%AE%D5%A1%D5%BC%D5%A8-%D5%B0%D5%A1%D5%B5%D5%B8%D6%81-%D5%B4%D5%A5%D5%BB-%D6%87-%D5%B0%D5%AB%D5%B6-%D5%A1%D5%B7%D5%AD%D5%A1%D6%80%D5%B0%D5%AB-%D5%A8%D5%B6%D5%AF%D5%A1%D5%AC%D5%B8%D6%82%D5%B4%D5%B6%D5%A5%D6%80%D5%B8%D6%82%D5%B4